वसा आकाशाचा

लहानसा होतो ना तेव्हापासुनचं
तेव्हापासुनचं ना हे आकाश
मला मला खुप खुप भुरळ घालायचं

त्यात टीमटीमणारे ते तारे
त्या चांदण्या, तो शीतल चंद्र
आणि हजारो व्याट चा तो सूर्य

चंद्र आवडायचा ...............
मोठ्ठा असून पण कसा शांत
अगदी आई सारखा .. मायाळु

तो सूर्य मात्र सकाळ पासून
कसा लालेलाल ..तापलेला ..आग
अगदी बाबांसारखा... सदा तापलेला

पण आज कळताय ...
जगायला ह्या जगात
दोघे ही कसे जरुरीच ना....

तापलेला सूर्य बाबा
आणि शीतल चंद्र आई
दिवस अन् रात्री ....

सरून दिवस मग रात्र होते
तापल्यावर दिवसभर मगच
रात्री चंद्राची शीतलता मिळते

आता नाही आई ...
शांत शांत आई
शांत चित्ताने गेली
आकाशातल्या घरी

बाबा आहेत आता
ते आजही चालवतात
आकाशातला वसा

दिवसा तापलेल्या सुर्याचा
आणि हो रात्री चंद्राचा पण ....
आणि हो रात्री चंद्राचा पण ....

सुनील जोशी ३१/१०/२००९